Dear Diary 1993 720p-1080p BluRay x264-USURY & iNTERNAL BDRip x264-...

Όνομα υπότιτλου:Dear Diary 1993 720p-1080p BluRay x264-USURY & iNTERNAL BDRip x264-MANiC (Caro Diario)(DVDsubs)

Γλώσσα:Greek

Χρήστης που τον ανέβασε:aristarhos

Ημερομηνία καταχώρησης:05/12/20 07:17pm

Αριθμός downloads:240

Σχόλια από τον uploader: Αγαπημένο μου Ημερολόγιο (1993) Caro Diario Δραματική κομεντί - Έγχρ - Διάρκεια: 100' Ιταλο-γαλλική ταινία, σκηνοθεσία Νάνι Μορέτι με τους: Αντόνιο Νεϊβίλερ, Νάνι Μορέτι, Ρενάτο Καρπεντιέρι Σπονδυλωτή ταινία τριών ιστοριών Ο Ιταλός σκηνοθέτης και ηθοποιός Νάνι Μορέτι γυρίζει με τη βέσπα του τη Ρώμη, ταξιδεύει στα νησιά της Σικελίας και αφηγείται τις περιπέτειές του με τους γιατρούς H καλύτερη ταινία του Νάνι Μορέτι, μια αποκαλυπτική, νοσταλγική, αστεία, τραγική, σινεφίλ και βαθιά ανθρώπινη βόλτα με μια βέσπα Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών του 1993 Ο Νάνι ταξιδεύει με τη βέσπα του ανά την ιταλική ύπαιθρο Οι ανέμελες περιπέτειες του χωρίζονται σε τρία κεφάλαια «Απέναντι στην αυτοκρατορία Μπερλουσκόνι, το μόνο αντίβαρο που βλέπω είναι ο Nanni Moretti» Με τα παραπάνω λόγια ο Thierry Jousse, κριτικός των Cahiers du Cinema, θα προφήτευε ασύνειδα την δημιουργία του Il Caimano από το 1994 (!), χτίζοντας μια γέφυρα ανάμεσα σε δύο κομβικούς σταθμούς της διαδρομής του Moretti Την περίοδο που γύριζε το «Αγαπημένο μου ημερολόγιο» (1993), ο γενειοφόρος Ιταλός είχε ήδη αγγίξει την κορυφή με ένα «φελινικό» αριστούργημα (Palombella rossa, 1989) και επιχειρούσε να αυτό-ψυχαναλυθεί μετά από την περιπέτειά του με τον καρκίνο και την κατάρρευση της παραδοσιακής ιταλικής Αριστεράς Αντίστοιχα, με το Il Caimano ο Moretti επιθυμούσε να απαλύνει τις πληγές του χωρισμού του, αλλά και να εκφράσει την οργή του για το καρκίνωμα του μπερλουσκονισμού Ωστόσο, ενώ αμφότερες οι ταινίες μοιάζουν σε πρώτο επίπεδο αφελώς προσωποκεντρικές (γύρω από τον ίδιο το Moretti η μία, μετωπικά κατά του Μπερλουσκόνι η άλλη), τελικά ξανοίγονται σε πολύ ευρύτερα κοινωνικά πεδία Εδώ θα αρκεστούμε στο να μελετήσουμε γιατί το «Αγαπημένο μου ημερολόγιο» διαθέτει κάτι παραπάνω από συνειρμική γοητεία ή γλυκιά προχειρότητα Η ταινία χωρίζεται σε τρία μέρη: «Πάνω στη βέσπα μου»: ο Moretti καβαλάει το αγαπημένο του παλιομοδίτικο όχημα και βολτάρει στη Ρώμη Η κάμερα δεν επικεντρώνεται τόσο στη φιγούρα του, όσο στο φόντο που αυτή διατρέχει, κι έτσι έχουμε την πρώτη ένδειξη ότι ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί τον εαυτό του ως σημείο αναφοράς κι όχι χάριν ναρκισσισμού Η απλή και διόλου κραυγαλέα σοφία του Moretti στο ζήτημα της φιλμικής δομής φαίνεται κυρίως στη λογική του μοντάζ: στη μία σκηνή παρακολουθούμε τον βασανισμό… ενός κριτικού που ενθουσιάστηκε με την ταινία «Χένρι, το πορτρέτο ενός δολοφόνου» και στην αμέσως επόμενη μεταφερόμαστε στον τόπο δολοφονίας του Pasolini Εν προκειμένω, συνδετικοί κρίκοι των σκηνών μοιάζουν να είναι τα αποκόμματα των εφημερίδων, που οδηγούν σε έναν αυθαίρετο συνειρμό Κάπως έτσι, όμως, μασκαρεύει ο Moretti την βαθιά μελαγχολία του για τον ηθικό ξεπεσμό της ιταλικής διανόησης «Νησιά»: αναζητώντας τις ιδανικές συνθήκες δημιουργίας, ο Moretti σαλπάρει στα ιταλικά νησιά, από τα πιο κοσμικά και πολύβουα μέχρι αυτά που επιβιώνουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και τηλέφωνο Στην ουσία, αυτό που κάνει είναι ένα focus στις ανθρώπινες ιστορίες: εάν το «Πάνω στη βέσπα μου» είναι μια μοναχική και εποπτική θεώρηση της σύγχρονης Ιταλίας, το δεύτερο μέρος της ταινίας είναι η ύστατη προσπάθεια να αποδειχθεί έμπρακτα ότι… «κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί» Παρ’ όλα αυτά, ο τίτλος που δίνει στο ταξίδι του είναι μια εντιμότατη παραδοχή αποτυχίας Οι παλιοί φίλοι ύψωσαν με απόλυτη φυσικότητα το αδιαπέραστο τείχος της πυρηνικής οικογένειας και διασκεδάζουν τη πλήξη τους με φιλοσοφία και κλασική λογοτεχνία, ενώ τα πιο λαμπρά μυαλά της γενιάς του προσαρμόζονται άθελά τους σε συνθήκες πνευματικού εκφυλισμού (αξίζει να μην απολαύσετε αποκλειστικά την κωμική πλευρά του «τηλεορασόπληκτου» φίλου) Όλα αυτά ο Moretti τα παρατηρεί χωρίς την αυτοκτονική απόγνωση της «Φλόγας που τρεμοσβήνει» (Louis Malle, 1963), αλλά με επίγνωση της «αβάσταχτης ελαφρότητάς» τους, όπως θα έλεγε και ο Κούντερα «Γιατροί»: η εξιστόρηση της κωμικοτραγικής περιπέτειας που πέρασε ο Moretti με τις κάθε λογής ιατρικές αυθεντίες, μέχρι να διαγνωστεί ότι έπασχε από καρκίνο και να θεραπευτεί από αυτόν Το focus για το οποίο κάναμε λόγο και παραπάνω περιλαμβάνει πια μονάχα τον ίδιο το Moretti, ο οποίος φυσικά και δεν ενδιαφέρεται να διαδώσει το μήνυμα «ου μπλέξεις» Ο φόβος του θανάτου, που παρουσιάζεται σε ένα κλίμα μοναδικής διακωμώδησης, παίρνει τη σωστή του θέση στην δομή του φιλμ και της προσδίδει ένα χαρακτήρα δυναμικό, σχεδόν αποδεικτικό Όποιος ενδιαφέρεται, λοιπόν, να δει το «Αγαπημένο μου ημερολόγιο» ως μια κοινωνικοπολιτική ταινία, και όχι ως ομφαλοσκόπηση, θα παρακολουθήσει μια επιβεβλημένη πορεία προς την εξατομίκευση και το συνεπαγόμενο ψυχοσωματικό μαράζωμα Ευτυχώς, ο Nanni Moretti μεταφράζει τη δυσαρέσκεια του σε ανυπόκριτη δημιουργία Και μένοντας δημιουργικά ζωντανός μέχρι σήμερα, ξεφεύγει από τον θάνατο της μεμψιμοιρίας Ήδη από το «Αγαπημένο μου ημερολόγιο», ο Moretti μοιάζει να μας λέει σε κατάσταση ηρωικής απελπισίας: αν προς το παρόν δε μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, τουλάχιστον ας παλέψουμε λυσσαλέα για να μη μας αλλάξει αυτός